اثربخشی برنامه مداخله ای ویژه کودکان طلاق بر بهبود خود پنداره و تاب آوری کودکان

چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر­بخشی برنامه مداخله­ای ویژه کودکان طلاق بر بهبود خودپنداره و تاب­آوری کودکان بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری سه ماهه و گروه گواه و جامعه آماری 25 خانواده دارای کودک 10 تا12 ساله مراجعه کننده به دادگاه خانواده کاشمر در سه سال اخیر بود که از میان آن­ها 143 زوج به شیوه نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شد. معیار ورود آزمودنی زندگی کردن کودکان با یکی از والدین خود بود. 25 کودک واحد شرایط بودند. 13 کودک در گروه آزمایش قرار گرفتند و 15جلسه برنامه مداخله­ای ویژه کودکان طلاق را سه روز در هفته طی 5 هفته دریافت کرد و 12کودک گروه گواه مداخله­ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه توانمندی­های اجتماعی ـ هیجانی و تاب­آوری مرل، 2010 و پرسشنامه خودپنداره کودکان پیرز-هریس، 1969 بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد برنامه مداخله­ای باعث ایجاد تغییر در خودپنداره کودکان نمی­شود اما تاب­آوری آن­ها را افزایش می­دهد. نتایج برنامه پیگیری سه ماهه نیز تداوم این اثر را نشان داد. نتیجه­گیری: برنامه مداخله­ای ویژه کودکان طلاق را می­توان به­عنوان روش موثری برای بهبود تاب­آوری این کودکان تلقی کرد و در مراکز مشاوره و برنامه ریزی برای آموزش والدی که با کودک زندگی می­کند از آن استفاده کرد.   کلید واژه ها: برنامه مداخله­ای، تاب­آوری، خودپنداره، کودکان طلاق